Kortverhaal1
PaPopel was een tuinman die een prachtige tuin
bezat vol met kleurrijke bloemen, weelderige struiken en sappige
groenten. Deze tuin was zijn trots en vreugde, maar op een dag begon
alles mis te gaan er kwam een vreemde ziekte in zijn tuin. De bloemen
verwelkten, de groenten groeiden niet meer, en onkruid overwoekerde
de paden. PaPopel kon het werk niet aan en was wanhopig. Hij had
alles geprobeerd, maar niets leek te helpen.
Op een avond, terwijl hij verdrietig in zijn tuin zat, verschenen
er zes kleine kabouters voor hem. Ze stelden zich voor als Gijnoog,
Langneus, Dikkie, Willie, Mummelaar en Babo. "Wij zijn hier om je
te helpen," zei Gijnoog, de leider van de kabouters. "We hebben
gezien hoe hard je werkt en hoe verdrietig je bent. Laat ons een
handje helpen je tuin te redden."
PaPopel was verbaasd maar ook dankbaar. Hij stemde in en de kabouters
gingen aan de slag.
Gijnoog gebruikte zijn scherpe ogen om de problemen in de tuin te
vinden. Langneus rook aan de grond en ontdekte welke planten extra
voeding nodig hadden. Dikkie, de sterkste van allemaal, trok het
hardnekkige onkruid uit die op de paden woekerden en zij die zich
aan het voedsel van de tuinplanten te goed deden. Willie, met zijn
snelle handen, maakte nieuwe bloemperken en zaaide nieuwe zaadjes
van de meest mooie bloemen die er groeien wilden. Mummelaar, die
altijd zachtjes neuriede, zorgde ervoor dat de planten zich geliefd
voelden zodat ze weelderig gingen groeien en bloeien. En Babo, de
kleinste maar slimste, bedacht slimme oplossingen voor de moeilijke
problemen zoals bladluizen. Hij zorgde ervoor dat honderden lieveherenbeestjes
zich vestigde in Papopels tuin en maakte een vijver voor grote blauwe
en rode libellen die snorrend de schadelijke insecten opruimden.
Samen werkten ze dagen en nachten door. Op een zekere ochtend begon
de tuin weer tot leven te komen.
De bloemen bloeiden, de groenten groeiden en het onnodige onkruid
was verdwenen. PaPopel kon zijn ogen niet geloven. Zijn geliefde
tuin was gered! Doorbij had de tuin een vorm gekregen met een mooi
gevormde vijver in het midden. Water geven was zo een plezier geworden
en goudkleurige vissen zorgden dat muggen geen kans hadden te overleven
als larf in het water. De kabouters namen afscheid en verdwenen
net zo snel als ze waren gekomen. PaPopel bedankte hen uit de grond
van zijn hart en beloofde hun harde werk nooit te vergeten. Vanaf
die dag zorgde hij beter voor zijn tuin, altijd denkend aan het
werk van de zes kabouters die hem zo vakundig hadden geholpen.
Kortverhaal 2
De kabouters kunnen de mens iets leren.
Na hun heldhaftige reddingsactie in de tuin van
PaPopel, gingen de zes kabouters weer op pad om anderen te helpen.
Ze hadden een sterke band met de natuur en vonden vreugde in het
herstellen van tuinen en bossen. Gijnoog bleef zijn scherpe ogen
gebruiken om problemen te ontdekken en oplossingen te vinden. Langneus
werd een expert in het herkennen van de beste grondsoorten met zijn
scherp reukorgaan en hielp zelfs boeren de groei van hun gewassen
te verbeteren door te zorgen dat de aardwormen weer hun werk konden
doen.
Vele boeren zagen de noodzaak in de kabouters en
hun natuurlijke hulp zijn gang te laten gaan. Dikkie gebruikte zijn
kracht om bomen te planten en bossen te herstellen waar door boeren
die het nut er van zagen zelf ook weer bomen en struiken planten
om het vee wat schaduw te geven en het microklimaat dat er vroeger
was weer te herstellen. Willie werd beroemd om zijn snelheid en
precisie bij het zaaien van bloemen en groenten. In deze moderne
snelle tijd advizeerde hij natuurlijk ook zaaimachines.
Mummelaar bleef zijn zachte liedjes zingen, waardoor planten overal
ter wereld zich geliefd en verzorgd voelden omdat hij niet overal
tegelijk kon zingen namen vele tuinders een plantendisco in hun
tuinen op waar de planten ook beter van gingen groeien.
En Babo bleef slimme oplossingen bedenken voor de moeilijkste uitdagingen
in de natuur. Ongedierte bestrijden met goedwillende insecten. Samen
reisden ze van dorp naar dorp, van tuin naar tuin, en lieten overal
waar ze kwamen een spoor van bloeiende bloemen en gezonde planten
achter. De kabouters werden legendarisch en hun verhalen werden
doorgegeven van generatie op generatie. En zo leefden de zes kabouters
gelukkig , altijd klaar om te helpen waar ze konden, en altijd met
een glimlach op hun gezicht. kabouterfeest met de kleine dieren
in het grote bos:
Kortverhaal 3
Het grote feest voor de kleine dieren in het
bos
In het hart van het grote bos, verborgen tussen de hoge bomen en
kleurrijke bloemen, leefden de vrolijke kabouters: Gijnoog, Slungel,
Langneus en Dikkie, Mummelaar en Babo. Ze waren de beste vrienden
en hielden ervan om samen avonturen te beleven. Op een zonnige dag
besloten ze een groot feest te organiseren voor alle kleine dieren
in het bos. "Het wordt het beste feest ooit!" riep Gijnoog enthousiast.
"We zullen dansen, zingen en heerlijke hapjes hebben." Slungel,
die altijd vol energie zat, begon meteen met het versieren van hun
open plek. Hij hing kleurrijke slingers en lampionnen op, terwijl
Langneus samen met Mummelaar zorgde voor muziek en zang. Langneus
speelde vrolijke deuntjes op zijn kleine fluit en Mummelaar zong
zijn mooiste liedjes, die door het hele bos weerklonken. Dikkie,
de beste kok van de vier, maakte heerlijke lekkernijen klaar. Hij
bakte kleine taartjes, maakte fruitige drankjes en zorgde voor een
overvloed aan noten en bessen. "Dit wordt een feestmaal om nooit
te vergeten," zei hij trots. Babo die ook de slimme verbindingen
onderhield via ondergrondse lijnen die het hele bos doorkruisten
had alle dieren opgeroepen via een bovengrondse post die mensen
paddestoel noemen. Toen de zon begon onder te gaan, kwamen de kleine
dieren één voor één naar de open plek. Er waren konijntjes, eekhoorns,
muisjes en zelfs een paar nieuwsgierige vogeltjes. Ze waren allemaal
opgewonden en kwamen nieuwsgierig het feest bezoeken.
De bomen waren bezet met duizenden glimwormen. Vuurvliegjes verzorgden
de feestelijke verlichting. Gijnoog verwelkomde iedereen met een
brede glimlach. "Welkom, vrienden! Laten we samen genieten van deze
prachtige avond." Het feest begon en de kabouters en dieren dansten
en zongen onder de sterrenhemel. Slungel liet zijn beste dansmoves
zien, terwijl Langneus vrolijke melodieën speelde aangevuld door
de betoverende stem van Mummelaar.
De uil liet zijn mooiste kreten horen en Dikkie deelde zijn heerlijke
hapjes uit, iedereen smulde ervan. De dieren dansten, lachten en
speelden spelletjes, en de kabouters vertelden verhalen over hun
avonturen bij het helpen in de tuinen en hun werk in het bos. Het
was een avond vol vreugde en vriendschap, iedereen voelde zich gelukkig
en verbonden. Toen de maan hoog aan de hemel stond, wisten de kabouters
dat het feest een groot succes was. "Dit was het beste feest ooit,"
zei Gijnoog tevreden. "We moeten dit vaker doen." De kleine dieren
knikten instemmend en bedankten de kabouters voor de geweldige avond.
Terwijl ze langzaam naar hun huisjes terugkeerden en de feestverlichting
doofde wisten ze dat ze altijd een speciale band zouden hebben met
hun kaboutervrienden. En zo eindigde het kabouterfeest in het grote
bos, maar de herinneringen aan die magische avond zouden voor altijd
blijven. De Trollen bedreigen de kabouters en kleine dieren in het
grote bos
Kortverhaal 4
De Trollen vallen aan.
In het grote bos, waar de zonnestralen door de bladeren dansten
en de vogels vrolijk floten, hadden de kabouters een feest georganiseerd.
Het was een vrolijk kabouterfeest met de kleine dieren van het bos.
Iedereen lachte, danste en genoot van de heerlijke bessen en noten.
Maar niet ver daar vandaan, in de schaduwen van de bomen, loerden
de Trollen. Ze waren boos en jaloers omdat ze niet waren uitgenodigd
voor het feest. De Trollen, groot en nors, besloten dat ze wraak
wilden nemen op de kabouters. Ze verzamelden zich in hun donkere
grot en smeedden plannen om het feest te verstoren en de kabouters
te verjagen.
Maar de zes dappere kabouters, Babo, Mummelaar, Langneus, Gijnoog,
Willie en Slungen, waren niet van plan om zich zomaar te laten verjagen.
Ze besloten de strijd aan te gaan met de gemene Trollen. Met hun
slimme plannen en moedige harten, trokken ze ten strijde. Babo en
Mummelaar, de sterkste van de groep, namen het voortouw. Langneus
gebruikte zijn scherpe neus om de Trollen op te sporen, terwijl
Gijnoog met zijn scherpe ogen de omgeving in de gaten hield. Willie
en Slungen, de snelste en lenigste kabouters, zorgden voor afleiding
en verwarring onder de Trollen. Na een moedige strijd, waarin de
kabouters hun slimheid en moed toonden, wisten ze de Trollen te
verslaan. De Trollen, verslagen en beschaamd, trokken zich terug
in hun grot en lieten de kabouters en de dieren van het bos met
rust. Het bos vulde zich weer met vreugde en gelach. De kabouters
en de dieren vierden hun overwinning met een nog groter feest, Babo
ging naar de grootste vliegenzwam en bespeelde de wittestippen erop
met zijn behendige snelheid, zo ging de uitnodiging voor een nog
groter feest naar alle streken van het grote bos. Deze keer werden
zelfs de Trollen uitgenodigd. Want de kabouters wisten dat echte
vreugde gedeeld moest worden, zelfs met degenen die ooit hun vijanden
waren. En zo leefden ze allemaal lang en gelukkig samen in het grote,
magische bos.
Auteursrechten voorbehouden volgens
de wet Theo.thl 2012584,5
b