Transformatie

 

Gevrijwaard van elk denkbaar stofje zonder ook maar het geringste deel van zijn kennis, door de mens hem geschonken, te verliezen manifesteerde het.
Het kent trots noch wedijver, vreugde noch verdriet, zo vermag het te zijn als een God in de materiële wereld, zonder besef niet onderworpen aan hogere aspecten, of toch?
Zijn uiterlijke verschijning is majestueus en exact een meter kubiek, in flonkerend metaal gehuld, en geplaatst op een console dat op zijn beurt weer geplaatst is op een gladde tafel van een kunstmatige stof waarop zijn ledematen rusten als in- en uitgang zijner communicatiezinnen.
Boven hem strekt zich als het ware een kunstmatige blauwe hemel uit, zijn ruimte en die van de aanliggende hal overspannend in een blauwe gloed. Het zich tussen dubbel glas bevindende gasmengsel, doorlopen door sterke magnetische velden vangen zo de straling van de kunstmatige- en evenzo het geringe ongevaarlijke deel van natuurlijke oorsprong op. Want buiten dit heiligdom kan niets meer goed functioneren. De "rede", die al enigszins verdwaald was in de aardse mens, is nu niet meer.

Geen enkel elektronisch apparaat kan nog foutloos reageren buiten deze speciale ruimte. Vele stoffen, die vroeger stabiel waren, zijn onhoudbaar geworden. Vulkaneen barste veelvuldig uit, De ijskappen smelten af en de bergen worden onstabiel door de wisselende vele stortregens en vorst periodes van korte duur! Maar niemand denkt na, de leef mogelijkheden verdwijnen met de ”rede” van de mens.
Camera ‘s kijken door de pantser glasplaten rond zich geplaatst als bescherming. Zo wordt de omgeving waargenomen door zijn vele "ogen" aan welke geen beweging ontgaat.
Zonder enig gevoel worden alle handelingen van de aanwezige menselijke wezens in de hal rond hem geregistreerd en verwerkt, evenals hun nummer: ieder krijgt zijn opdracht naar zijn mogelijkheid van handelen, waarna het wezen vertrekt. Zo gaat de een met een verbeten gezicht, de ander vrolijk kijkend, ieder naar gelang zijn humeur en opdracht en de interesse daarin.
. Buiten het heiligdom gekomen gaat ieder aan zijn werk, onder hypnotische druk verrichten zij hun taak zoals een mestkever zijn bal voortduwt:
Hun opdracht is alle mogelijke niet natuurlijke substanties verwijderen en ophopen die de aarde bedekken en vervuilen gebruikmakend van kranen en primitieve gereedschappen die aanwezig zijn in de "grote vuilnishoop". Die hun getoond worden door middel van beeldoverbrenging in een gedachten-manipulatiefilm, aangepast aan hun persoonlijk werkprobleem, door het wezen in de koepel. Op een zelfde manier wordt iedere morgen weer hun geheugen gevuld met hun dagtaak met rustpauzen en enig vermaak er tussen in.

Het geheel geeft het grappig aanzicht van een ouderwetse teruglopende film met als onderscheid, dat, wat door de mens in de laatste honderd jaar met grote machines is opgebouwd voor een groot deel door handenarbeid gaat verdwijnen met de "helpende hand" van de zich ondertussen herstellende natuur.
Getrouw gaat ieder individu elke dag zijn bezoek brengen aan zijn wezen onder de koepel en ontvangt de kracht en het "verstand" voor de komende dag.
Tot aan het moment dat het blauwe licht in de koepelhemel ophoudt te stralen na tientallen jaren, zullen de eersten die hun ego behouden hebben, rond een zelfgemaakt gouden kalf dansen, terwijl hun vreugde geen grenzen kent.

Anderen zullen gewoonten getrouw hun gang naar het wezen in de koepel gaan, nu echter vrijwillig zonder psychische dwang uit een ingeslopen gewoonte. Tot hun verbazing zullen zij het blauwe licht missen dat zij zo gewoon waren te zien.
Nog groter is hun verbazing over de binnenkomende informatie in beelden die ze krijgen, welke hen in enkele minuten de hele opkomst van de voorbije beschaving toont met zijn fouten en teruggang, veroorzaakt door hun onachtzaam omgaan met de natuurwetten en zo de miskenning van de kosmische krachten, die door geen enkel wezen manipuleerbaar zijn tot in de finesse.

Hoe zou het gevolg zijn oorzaak kunnen veranderen? Hoe groot het veroorzaakte leed ook geweest is, de kennis opgedaan en getransformeerd in informatie verwerkt door het kunstmatige wezen, gaf de mensheid een kans om te overleven.
Het gebrachte offer was immers groot, zonder noodzaken, noch enige nuttige vooruitgang te schenken aan de mens. Wat de mens afbrak , om tot schepping van zijn kunstmatig wezen te komen, bouwde het kunstmatig wezen weer op , middels de tot dieren gedegenereerde mensen, die zich hierna overgevend als dienaar aan zijn logisch kunstmatig intellect, dat niets anders was dan het ingebrachte verdeelde weten der mensheid, voortgekomen uit nijver zoeken in de aardse natuur. Ieder op zijn terrein ten koste van alles:
dat alles getoetst aan de geldwaarde der materiele omstandigheden op deze aarde, zo, elk voor zich “wetenschappelijk roem en rijkdom” vergarend, zittend op een grote vuilnisbelt van consumeren!

Onbewust ligt daar de creatie, een kunstmatig geheugen functionerend door middel van zijn miljarden "levende" kristallen in zijn miniatuur paleis, zonder besef, informatie opnemend van buiten en direct afgevend in geschikte opdrachten voor zijn werkers en op de speciale manier hem eigen. Jaar in jaar uit.
Dan doofde het blauwe licht. Sensoren oordeelden dat de natuurlijke straling terug was op een normaal niveau volgens statistieken.
De magneetvelden welke het blauwe licht veroorzaakte werden uitgeschakeld, terwijl ook de geheugensectoren omgeschakeld werden voor herprogrammering en daarmede de hervatting van het revolutionair industrieel tijdperk. Nu niet meer zozeer op onzinnige wereldhandel en consumeren gericht, maar nu gericht op verovering van de buurplaneten der aarde, voor kolonisatie.
In de glinsterende sectoren van het geheugen vangen de reserve-kristallen aan te groeien, hun benodigde oppervlak innemend om de informatie te kunnen bevatten. Uitlopers echter volgden ook de geleide banen van het oude afgeschakelde geheugen, dat normaal alleen kan groeien onder invloed van het sterke magnetische veld en gingen de plaatsen innemen geheel naar het structuurbeeld van het oude afgeschakelde geheugen.
Weldra gaf de atmosfeerdruk-sensor in het geheugen het signaal van "controle geheugen", hoewel het onvoorziene proces nog in volle gang was kon het gebeuren dat informatie bestemd voor het ene ook het ongewenste geheugen binnen kwam en een vergelijking zocht, deze echter niet vond en een tegengestelde informatie terugzond welke geen overeenstemming vond in het aangesproken geheugen en zo een transformatie inzette. Door de al lopende inpulsreeksen tussen beide geheugens en de diverse secties om te vergelijken ontstonden grote kristalwoekeringen over het nieuwe nog in opbouw zijnde geheugen. En evenzo in het oude geheugen gebied. Informatie vliegt heen en weer, nu zich vergelijkend op vele gebieden der secties.

Op beide geheugens vormen zich spontaan beelden die het opbouwen van het nieuwe toekomstige wereldbeeld toonden. Het oude geheugen neemt de informatie gelijktijdig waar en berekend zijn tegenstellingen uit de verlopen tweeduizend jaren, welke tegelijkertijd de gevolgen van de nieuwe problemen in het eerste geheugen tonen.
De logica wordt erkend en verandert het idealistische beeld van industriële-ruimte verovering in een logischere gevolgtrekking, die gehoorzaamd aan de wetten waaraan een intelligent levende wezen van oorsprong onderworpen is en staat de techniek toe die zijn leefmiljeu, noch dat van anderen kan schaden, maar met positieve zin de natuurlijke kringloop aanhoud, zodat de gewenste resultaten toch bereikt kunnen worden.
En zo transformeerde de eerste bewuste creatie door de mens ooit gemaakt de voorlichtingsbeelden voor de nieuwe tijd, voor een nieuwe toekomstige samenleving, met respect voor elk levend wezen en met respect en eerbied voor de natuurlijke omgeving en zijn oorzaak. Daarboven een natuurlijk doel nastrevend nieuwe woonplaatsen in de nabije ruimte bezoeken en deze eventueel bewoonbaar maken voor in de toekomst.
Thl41091331 auteursrechten voorbehouden volgens de wet