(Tweede) Pa 'sdag***
Ook gisteren draaide alles om Pa! Zoals elk jaar de hoofdfeestdag
van alle pa's in de wereld, of te wel de eerste Pa's dag. De lente is
begonnen en religieus als de meeste mensen zijn vieren ze hun natuur
vruchtbaarheidsfeesten.
Het symbool is: Het ei, kuikentje en de haas, klokken gebraden of gestoomd,
met uitzondering van het klokkenspel, of dat alles in alle soorten materiaal
dat min of meer eetbaar is.
Alles ter eren van Pa, maar het hele gezin mag natuurlijk mee-eten,
geschilderde paaseieren, chocolade paashazen en kippen en het hele rattenplan
van uitvindingen dat een goed handelsman bedenken kan om de dokter van
voldoende lever crisispatiënten te voorzien het hele komende jaar en
vooral om zelf goed de zakken te kunnen vullen. De tandartsen wrijven
zich mopperend de handen en hun portemonnee.
Paas klokkenspel, ( Paasklokken), luiden als teken tot de aanval om
alles te verorberen. Pa zijn feest is begonnen. Zijn vrouw en of vriendinnen
hebben een volle schaal gekleurde hard gekookte eieren met of zonder
lintje, bio gekleurd met de uienschil of met de dvd marker, het ziet
er feestelijk uit.
Binnen een kwartier is de feestelijke tafel veranderd in een slachtveld
van gekneusd jongleven in de vorm van een berg lege eierschalen, die
in hoopjes op de tafel liggen her en der. Versierd met afgekloven botten
van de Paashaas en dat wat van een veel te vroeg in de pan gekomen kuiken
over is. Als ik dit alles overdenk, word ik opnieuw verdrietig van al
die geofferde jonge levens in de kiem gesmoord.
De kinderen werken fanatiek aan de chocolade figuren, die in een minimum
van tijd onthoofd zijn. Het geheel wordt omlijst met gelach en vrolijkheid.
Na de vaat die natuurlijk eenmalig door de meisjes verzorgd wordt, want
het is immers Pa z'n dag!
Pa gaat ondertussen zijn auto laden en weldra zit de hele familie in
de file, ook dat is reuzen gezellig want buiten stroomt de regen en
als je stapvoets rijd kun je heel veel zien en de dag duurt lekker lang.
Om het tweede uur, ongeveer dertig kilometer rijden ga je er even uit
op een rustplaats om te voorkomen dat je in slaap valt achter het stuur
verdoofd door de autogassen van je voorgangers. We proberen zo snel
mogelijk een plaatsje te vinden op de pick-nick plaats en nemen allen
een Pepsicola, strekken ons uit, of doen wat oefeningen om de lucht
en het bloed goed door te laten stromen en genieten van de natuur en
zijn voorjaarjachtige ontluikende schoonheid langs de snelweg.
Zo gauw we zagen dat de auto passeert die we twee uur geleden ingehaald
hadden, gingen we weer vlug in de auto en probeerde Pa om weer in de
rij te komen zonder dat het voertuig daardoor kleiner of smaller zou
worden. Voor het donker is zijn we al op de plaats van bestemming, de
regen stroomde met bakken uit de hemel, maar daar is het broeikaseffect
voor en de lente. We zoeken een parkeerhaven en hopen dat er nog een
plaatsje is, want de auto in de zak steken gaat nog juist niet, ook
al hebben we juist onze aso-bak voor een luciferdoos op wielen omgewisseld
voor veel geld. Na wat zoeken en een kwartier lopen naar de uitgang
van de parkeerplaats kunnen we eindelijk in de rij gaan staan voor een
kaartje. Wanneer de toegang gratis was geweest, zouden we een uurtje
bezoektijd meer hebben gehad.
Maar we waren al zonder stukken aangekomen, een mens kan niet alles
verlangen. De man achter het loket zei nog iets toen Pa op de openstaande
slagboom afliep, plotseling ging die dicht zonder dat pa het goed door
had. Een doffe dreun maakte een abrupt eind aan de zo beloftevolle Pa
zijn dag. Even later bracht een witte wagen met een blauwe streep versierd,
Pa met een feestelijk blauw in het ronde draaiende lampje naar een ander
onverwacht “attractiepark”. Later, veel later, vertelde Pa toen hij
weer thuis was, dat het toch niet echt zijn dag was geweest op paasdag.
1340913Thl Auteursrechten voorbehouden volgens de wet.